ฟังเสียงนักเรียนบ้าง

“นักเรียนดีเพราะครูด่า
ครูตายห่าเพราะด่านักเรียน
เพราะฉะนั้นเรามาโรงเรียนให้ครูด่า
ครูจะได้ตายห่าเพราะด่านักเรียน”

ข้อเขียนข้างบน ได้มาจาก facebook ดูหน้าตาคนเขียนแล้ว น่าจะเป็นนักเรียนโรงเรียนใดโรงเรียนหนึ่ง แต่เขาใช้นามแฝงในการเขียน เรื่องนั้นก็ไม่สำคัญหรอก แต่ที่สำคัญ คือการสะท้อนของนักเรียน ดูท่าทางแล้ว เขาน่าจะได้รับความกดดันพอสมควร ในบทความนี้จะไม่ตัดสินว่าใครเป็นคนผิดหรือคนถูก แต่จะพูดถึงหลักการ

จริง ๆ แล้ว facebook ถ้าเรารู้จักใช้ให้ดีก็จะมีประโยชน์ ถ้าใช้ไม่ดี มันก็จะกินเวลาอันมีค่าของเราไป ด้วยความเป็นจริงแล้ว แต่ก็ใช้ดูมันก็ไม่เลวร้ายอะไรนักหนา แม้จะมีบางข้อความที่ไร้สาระ แต่บางข้อความก็มีสาระ สำหรับผู้เขียน ก็ขอเอาข้อเขียนข้างบนมาเป็นสื่อในการเขียน blog เกี่ยวกับ ครูกับศิษย์ ในฐานะตัวเองก็มีอาชีพเป็นครูมาตลอด ก็ขอออกความเห็นบ้าง

เอาเป็นว่าขออธิบายความจากข้อเขียนของนักเรียนคนนี้ ในแต่ละวลีก็แล้วกัน เอาวลีแรกที่ว่า

“นักเรียนดีเพราะครูด่า” นักเรียนใช้คำว่า “ครูด่า” ไม่อยากได้ยินคำว่า ครูด่า เพราะหน้าที่ของครูไม่มีหน้าที่ต่าแต่หน้าที่หลักก็คือสอน (ถ้าทำเป็นตัวอย่างได้จะดีที่สุด) แต่สมัยนี้เขาบอกว่าครูจะต้องเป็น โค้ช (coach) หรือผู้แนะนำ (advisor) ตามรูปแบบของการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ แต่ถ้าจะใช้คำว่าเพราะครูดุ น่าจะรับได้ ครูอาจจะดุ ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นครูที่ปรารถนาดีต่อศิษย์เสมอ แต่ถ้าครูที่ด่าเด็ก น่าจะไม่ใช่ครูที่ปรารถนาดีกับเด็ก

“ครูตายห่าเพราะด่านักเรียน” แน่นอนถ้าวลีนี้เป็นไปตามที่กล่าว ผู้ทำต้องตายห่าแน่นอน อย่างน้อยก็ตายห่าทางจิตวิญญาน แล้วจะส่งผลทางด้านร่างกาย และสิ่งที่สำคัญคือมันไม่ใช่หน้าที่ของครู

“เพราะฉะนั้นเรามาโรงเรียนให้ครูด่า” ไม่ใช่หรอกหนู เรามาโรงเรียนเพื่อนเรียนรู้ นอกจากเรียนรู้ด้านวิชาการ โรงเรียนเป็นทางลัดเข้าสู่การเรียนรู้ได้ไว จากผู้รู้(ครู) เรายังสามารถเรียนรู้อย่างอื่นด้วย เช่นการอยู่ร่วมกัน การเข้าสังคม การอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย ถ้าเรามาโรงเรียนแล้วทำสิ่งนั้น ครูอาจจะไม่ด่าก็ได้นะ อย่างไรก็ตามก็ไม่อยากจะให้ใช้คำว่าด่าเลย ไปเถอะหนู แล้วเรียนรู้ เราจะไม่ได้เสียใจในภายหลัง และก็บ่นกับตัวเอง ถ้าเราเรียนซะตอนเป็นนักเรียน ชีวิตเราคงไม่เป็นเช่นนี้

“ครูจะได้ตายห่าเพราะด่านักเรียน” ไม่อยากให้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นเลย ครูหรือคุรุแปลว่าหนัก นั่นหมายถึงครูต้องทำงานหนัก แต่งานหนักก็ไม่เคยทำให้คนตายห่า แต่ถ้าด่าลูกศิษย์ตัวเอง สำหรับผู้เขียนแล้วครูคนนั้นก็ตายห่าอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ตายห่าจากจิตวิญญานที่ดี แต่ เอ…นักเรียนตีความหมายผิดหรือเปล่า !

อย่างไรก็ตาม ไม่ได้เชื่อสิ่งที่เด็กนักเรียนคนนี้ทั้งหมด แต่ด้วยความเป็นจริง เรื่องนี้น่าจะมีมูลอยู่บ้าง ก็ได้แต่คิดว่า แต่ละคนได้ทำหน้าที่ตัวเองหรือเปล่า? สำหรับครูแล้ว มันน่าจะไม่ใช่หน้าที่ต้องด่าเด็ก เคยเห็นครูหลายคนบอกว่าเด็กมันโง่ แต่สำหรับผู้เขียนแล้วตัดสินเลยว่า คนที่โง่ก็คือครูเองนั่นแหละ เพราะถ้าเด็กเก่งแล้วจะมาเรียนทำไม หน้าที่เราคือการสอนเด็กให้ฉลาดไม่ใช่หรือ เด็กอาจจะดื้อบ้าง ไม่ฉลาดบ้าง มีหลากหลาย นั่นก็เป็นหน้าที่เราที่จะต้องทำให้เขาเป็นคนดี เท่าที่จะทำได้ นี่คืองานหนักสำหรับความเป็นครู

ด้วยฐานะทำหน้าที่เป็นครูมานานพอสมควร พบว่าสิ่งแรกที่ครูควรทำอันดับแรกคือความรัก รักนักเรียนและปรารถนาดีเหมือนกับที่เราทำกับลูกหลานของเรา ทำเป็นตัวอย่างที่ดี ส่วนวิชาการอาจจะเป็นรองอยู่บ้างก็ไม่ใช่สาระอะไรมากนัก เพราะการเรียนรู้ด้านวิชาการไม่ใช่เป็นเรื่องยากเลย

 

 

About เพียรพอเพียง

เขียนอะไรที่อยากจะเขียน เป็นคนชอบเขียนหนังสือ เขียนอะไรไปตามเรื่อง แล้วแต่จะนึกคิดได้ เนื้อหาหลากหลายทั้งธรรมะ ตลกขบขัน ความคิดสร้างสรรค์ วิชาการ ไม่ใช่วิชาการ อาจจะมีบทหน้งละครบ้าง (แต่ยังไม่ทำ)
This entry was posted in My perspective (คิดอย่างข้าฯ-มองกลับมุม). Bookmark the permalink.

Leave a comment